O patronie Szkoły Podstawowej w Białej - Janie Kasińskim
Jan Kasiński urodził się 29 października 1898 w Leśmierzu – gmina Leśmierz, powiat łęczycki, woj. łódzkie. Rodzice – Stanisław i Leokadia Kasińscy. Ojciec był nauczycielem.
Młodość Kasińskiego poświęcona została w pełni walce o niepodległość i przywrócenie granic ojczyzny. Od 09 listopada 1918 do 09 kwietnia 1919 roku jako szeregowy służył w oddziale harcerskim wojska polskiego. Formacje były oddziałami młodych żołnierzy. Od 10 kwietnia 1919 roku w stopniu starszego szeregowego należał do plutonu przybocznego naczelnego wodza. Zaś od 15 września 1919 roku brał udział w wojnie sowieckiej służąc w korpusie przybocznym Józefa Piłsudskiego. 05 maja 1920 roku ranny Jan Kasiński został przewieziony do szpitala w Żytomierzu, gdzie przebywał do 19 lipca tegoż roku. Już następnego dnia po opuszczeniu murów szpitala zaciągnął się do batalionu zaopatrzenia 7 p.a.p. 05 stycznia 1921 roku jako podporucznik został przeniesiony do rezerwy. Zmobilizowany 19 maja 1926 roku, w stanie spoczynku od 19 kwietnia 1931 roku.
Jan Kasiński posiadał wykształcenie nauczycielskie, ukończył kursy metodyczno-pedagogiczne będące odpowiednikiem studiów pedagogicznych, co miało wpływ na jego dalsze życie. Po wojnie Jan Kasiński pracował w Szkole Podstawowej nr 4 w Zgierzu, formował harcerstwo w Zgierzu, pracował w szkole w Osinach, zaś przed wybuchem II wojny światowej został mianowany na stanowisko kierownika szkoły w Białej. Powierzoną funkcję pełnił do 1939 roku. Tym samym Jan Kasiński był pierwszym kierownikiem naszej palcówki.
W maju 1939 roku kierownik nie był już obecny na wręczeniu świadectw, gdyż został powołany do wojska, o czym świadczy wpis w książeczce wojskowej o mobilizacji z dnia 24 sierpnia 1939 roku. Kasiński służył w armii Poznań, brał udział w bitwie nad Bzurą, pod Kockiem. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do Zgierza. Wiosną 1940, dzięki ostrzeżeniu uniknął aresztowania i wywiezienia na Radogoszcz razem z inteligencją. Ukrywał się do czerwca 1940 roku, kiedy to wraz z rodziną przekroczył „zieloną granicę”, by osiedlić się we wsi Gózd, znajdującej się w Generalnej Guberni. Tam został powołany na kierownika szkoły. Funkcję sprawował do marca 1944 roku.
Przebywający na Lubelszczyźnie Jan Kasiński brał czynny udział w konspiracji w Armii Krajowej (AK). Informacja poparta jest nie dokumentacją, a przekazami i wspomnieniami. Z posiadanych wiadomości wynika, że Kasiński pomagał jeńcom z rozbitych obozów jeńców radzickich, ochraniał ludność, której zabierano gospodarstwa i wywożono na roboty w czasie kolonizacji ludności niemieckiej na Lubelszczyźnie.
Kasińskiego aresztowano 10 marca 1944 roku. Okupanci przetrzymywali go kolejno w więzieniu w Garwolinie, na Pawiaku, w Majdanku lub Zamku, Litomierzycach, Gross Rosen, Bergen Belsen.
22 lutego 1945 roku Jan Kasiński umarł w obozie.
Według opowiadań ocalałego więźnia Bergen Belsen Jan Kasiński znał biegle język rosyjski, niemiecki i francuski w związku z czym pełnił rolę tłumacza w obozie. Posiadane umiejętności sprawiły, że był ceniony i potrzebny współtowarzyszom niedoli, którzy do końca ratowali go przed śmiercią.